Aziz Mahmut Hüdai Hz.lerine birkaç derviÅŸi gelerek; Efendim Allah’ı Zül Celal Ve Tekaddes Hazretlerinin kulunu sevdiÄŸinin alameti nedir? Diye sordular.

Aziz Mahmut Hüdai Hz.leri;  Allah bir kulunu sevdiÄŸi zaman kendisine seçmiÅŸ ve sevmiÅŸ olduÄŸu bir Peygamber varisi MürÅŸid-i Kamile evlat kılar, buyurdu.

Hazreti Peygamber (sav) Efendimize sahabeyi kiram soruyorlar:

Ya Rasulullah! Allah’ın kulunu sevdiÄŸini biz nereden öÄŸrenebiliriz, nasıl anlarız?

Efendimiz (sav);

Allah’ın katındaki yerinizi bilmek isterseniz, Allah’ın sizi neyle meÅŸgul ettiÄŸine iyi bakın, buyuruyor. [1]

EÄŸer Cenab-ı Zül Celal Hz.leri sizi kendisiyle meÅŸgul ediyorsa bilin ki sevilen kullar zümresine dâhil olmuÅŸuzdur.

Bir baÅŸka hadis-i ÅŸerifte ise;

"Allah katındaki hissesini öÄŸrenmek isteyen kimse, Allah'ın kendi­sinin yanındaki hissesine baksın."[2] Buyuruluyor.

Günde beÅŸ vakit namazımızı kılıyoruz. Günlük dersimizi çekiyoruz. Bu dersimize baÅŸlarken,  Rabbimiz Zül Celal Ve Tekaddes Hazretleri’nin o ÅŸanlı Peygamberlerini, baÅŸta Cebrail, Azrail, Mikail, Ä°srafil Aleyhissalâtuvesselâm olmak üzere bütün Melaike-i Kiram Hazeratının ve Din-i Mübin-i Ä°slamiye ’ye günümüze kadar hizmet etmiÅŸ cümle Enbiyanın, Evliyanın ve Åžühedanın hepsinin ruhuna bağışlama yapıyoruz. Hürmet ile sevgilerimizi sunuyoruz.

Bunun manası nedir? Biz Hazreti Allah’a ve O’nun indirdiklerine iman etmekle birlikte Efendimiz  (sav) o güzel sünnetinin ihyasını yapıyoruz ve O’nun yolunda gelenlerin cümlesini hürmet ve tazimle alıp başımıza taç ediyoruz.

Ä°nsan sevdiÄŸinin adını çok anar buyurmuÅŸ Hz. Mevlana yani sadece seviyorum demek yetmez insana, sevdiÄŸinin ispatı da gerek. Allah’ı seviyorum diyorsan daim dil de olmalı adı…  

Cennet Mekan Abdullah Baba (ks) Hz.leri ÅŸöyle bir olay nakletmiÅŸti; 

Büyük Üstadımız Ebubekir Sıddık Çorum-i Hz.lerinin derviÅŸleri dergâhta yaÅŸarmış. Bu sebeple dergâhın iÅŸlerini de derviÅŸler görürmüÅŸ. Ekmek almak için üç dört derviÅŸ fırına gidip topluca ekmek alır gelirlermiÅŸ. Ebubekir Baba her seferinde;

-Aman ha evlatlarım sakın gidip gelirken gaflete dalıp ta boÅŸ durmayasınız.  Daim “Allah Allah” diye zikredin. “Allah” diyerek gidin “Allah” diyerek gelin, dermiÅŸ.

DerviÅŸlerde üstatların sözünü tutar saÄŸ ayaklarını atarken “Al”  sol ayaklarını atarken “lah” derlermiÅŸ. Bu hale Çorumlular öyle alışmışlar ki derviÅŸlere yolda denk geldiklerinde;

 “Bunlar Ebubekir babanın derviÅŸleri” derlermiÅŸ. Bu hal derviÅŸin Allah’ı sevdiÄŸinin ispatı… Peki, Allah’ın bizi sevmesi ile ne ilgisi var dersek;

Yunus Emre’nin söylediÄŸi gibi “Sen Allah’ı seversen Allah seni sevmez mi?” sözü en güzel cevap olacaktır sanırım.

Peygamber Efendimiz (sav)

“Ey Ashabım, öyle bir gün gelecek ki ümmetim sizin gibi namaz kılacaklar, sizin gibi oruç tutacaklar, sizin gibi zekât verecekler, sizin gibi Hac farizasını yerine getirecekler ancak cehennemden kurtulamayacaklar.”  buyurunca

Sahabeyi Kiram;  Ya Rasulullah nasıl olur?  Deyince, Efendimiz Aleyhissalâtuvesselâm;

“Benim ve ashabımın yolunu takip etmezler” buyuruyor.

Peki, Allah’ın Resul’ünün ve Ashabının yolu nedir?

Allah’ın indirdiklerine biz külliyen iman ederiz. Cümle Peygamberlerin hepsini kabul ederek, dil ile ikrar kalp ile tasdik ederiz. “lâ nuferriku beyne ehadin min rusulih (rusulihî)” “Biz, O’nun resulleri arasından (hiç) birini, diÄŸerinden ayırmayız.” [3]Ayet-i Kerime’sinin fehvasınca hiç birini bir diÄŸerinden ayırt etmeyiz. Ancak fazilet ve kemalat olarak biri diÄŸerinden farklı olabilir.

Ve biz Allah’ın sevdiklerini severiz, Allah’ın yerdiklerini de yereriz.

Rivayete göre, Allah Teâlâ Hz, Musa'ya ÅŸöyle vahyetmiÅŸtir:

- Ey Musa! Benim için hangi ameli yaptın?

- Ya rabbî! Senin için namaz kıldım, oruç tuttum, zekât verdim.

- Namaz senin için delildir. Oruç senin için koruyucu bir kalkandır. Sadaka senin için gölgedir. Zekât senin için nûrdur. O halde bütün bunlar senindir. Benim için hangi ameli yaptın?

- Ya rabbî! Sadece senin için olan bir ameli bana öÄŸret.

- Ya Musa! Acaba benim bir dostuma hiç dost oldun mu? Acaba benim yolumda hiçbir düÅŸmana düÅŸman oldun mu?

Bunun üzerine Hz. Musa bildi ki, amellerin en faziletlisi Allah için sevmek ve Allah için buÄŸzetmektir.

Kıyamet günü Allah, günahı olmayan dirilttiÄŸi bir kula ÅŸöyle der :

Dostlarımın ardında mıydın?(Onlarla Dostluk eder miydin) ?

Kul: Ben Ä°nsanlardan uzaktım’‘ dedi.

Allah ÅŸöyle der: Peki düÅŸmanlarıma buÄŸz eder miydin?(DüÅŸmanlık eder miydin?)

Kul: Benimle kimse arasında birÅŸey yoktu’ der.

O zaman Yüce Allah ÅŸöyle buyurur: Dostlarımla dostluk kurmayan, düÅŸmanlarıma düÅŸman muamelesi yapmayan asla rahmetime kavuÅŸamayacaktır. [4]

Ben Müslümanım diyor, Allah dostlarına, Mezhep imamlarımıza galiz ifadelerle saldırıyor. Böyle bir ÅŸey olabilir mi? Bizler tasavvuf ehli insanlar olarak Kur’an ve Sünnet-i Rasulullahı olduÄŸu gibi kabul ederiz. Bununla birlikte vatanımıza milletimize toprağımıza askerimize polisimize namus ve ÅŸerefimize halel getirmeyecek ÅŸekilde ÅŸiddetli bir imanla Allah’ın izni inayetiyle küfründe karşısında durmasını biliriz?