Dünyada hangi işte olursa olsun bir kişi görevini yerine getirmiyorsa o görevi en üst makamdan almış dahi olsa o kişiden görevi alınır. Dünyevi işlerimizde hal böyle iken manevi verilen görevlerde ise bu durumun farklı olması düşünülemez. Mürşidi Kamil makamı hariç diğer bütün makamlarda kişi görevini yerine getirmiyorsa, görevine helal getirecek davranışlarda bulunuyorsa, yolumuzun usullerine uymuyorsa, şeriatı ahkâma aykırı hareketleri varsa bu kişiden zahiri ve batıni olarak görevi alınır.

Yalnızca mürşidi kamillik makamı korumaya alındığından dolayı bir kimse mürşidi kamil olduktan sonra bir aşağı mertebeye inmesi düşünülemez, böyle bir şey olmazda… Mürşidi Kamiller, Rasulullah (sav) Efendimizin vazife verdiği kimse, Verasetül-Enbiyadır. Peygamber Efendimizin de varisidir. Varisinin de şekline, suretine şeytan giremez.  Peygamberler ismet sıfatıyla masumdur. Aynı şekilde mürşidi kâmiller de bu velayet nuruyla muhafaza altına alınırlar. Nasıl peygamberlerin suretine şeytan giremez ve kabirde çürümezler; böylesi zatların da şekline ve suretine velayet nuruyla şeytan giremez. Kabirde onlar çürümez. Aynı zamanda Cennet Mekan Abdullah Baba (ks) Hz.leri gibi evladı resulse, bir de veraset nuru verilir. Manevi icazetini mühürlerler ve ona kıyamet sabahına kadar müntesip olacakların cümlesi Hazreti Peygamberin huzurunda gelir. Cennet Mekan Abdullah Baba (ks) Hz.leri:

 “Oğlum anne karnındaki ceninden daha annesi, babası, dedesi, doğmamış insanları ben gördüm orda. Yani Allah bilir 2050 de mi dünya ya gelecek, bunları dahi gördüm.” Orada huzuru Rasulullah da biat ederler ve manevi evlat olurlar. Mürşidi kâmiller böylesi zâtlardır.

Mürşidi Kamillik Makamı hariç diğer hiçbir makamın koruması yoktur. Kişi adının önündeki unvanı ne olursa olsun görevinin gerekliğini yerine getirmiyorsa, adı ister se Nakip olsun, ya da zakir, çavuş, derviş vs. olsun kuru bir isimden öteye geçemeyecektir.

Tasavvuf tarihinde olsun, dergâhımızda olsun yaptıkları hatalardan dolayı makamları elinden alınan birçok kişiye şahit olmaktayız. Aslolan bu makam isimlerin altına sığınmayıp Allah için çalışmak, nefsimize uymadan, yolumuza helal getirmeden, bizlere verilen nimetlerin hakkını vermektir.

Zakirlik, çavuşluk makamları yan gelip yatma makamları değildir. Hizmet etmeyen derviş, çavuş, zakir olmaz. Bu insanlara manen görev verildiyse Allah’ın rızası için çalışırlar. Aksi takdir de sadece adı zakir, adı çavuş olur. Bunlar ebedi kalıcı şeyler değildir. Ancak hizmet ettikleri müddetçe vazifelidirler. Eğer hizmet etmiyorlarsa bu insanlar bu yolda yürüyemezler, ilerleyemezler, yol alamazlar. Kişi görevini hakkıyla yerine getiriyorsa maneviyat o kişinin arkasındandır ölene kadar makam kendisiyle birlikte gider.

Cennet Mekan Üstadımız;

“Zakirlik hizmet edilme makamı değil, hizmet etme makamıdır evladım. Siz yolunuza hizmet edin ki Allah’ta size hizmet edecek birilerini göndersin. Siz Allah rızası için koşacaksınız ki kardeşlerinizde sizi görüp hizmette yarışacak inşallah” buyurarak zakirlerin asli vazifesini bildirmiştir. Peygamber Efendimiz (sav) buyurduğu “Bir kavmin efendisi onlara hizmet edendir”[1] hadisini bizlere sık sık hatırlattığını da unutmamak gerekir.

Konuyla İlgili Benzer Sorular

Zakir kimdir? Görevleri nelerdir?

Her konuda zakire danışmak gerekir mi? Zakire kayıtsız-şartsız biat etmek yolumuzda var mıdır? Zakirler onlara her şeyi söylememizi ve izin almamızı istiyorlar, bu doğru bir davranış mı? Zakirin fiilleri ve davranışları hakkında cemaat içerisinde şikâyetler çoğalıyorsa ne yapmalıyız?

Tasavvufta “Derviş dervişi sever daha sonra derviş zakiri sever” sözünden kastedilen nedir? Bu sevginin ölçüsü ne olmalıdır?