Yecüc ve mecüc; kıyametin büyük alametlerinden sayılıp, Zülkarneyn (as)  döneminde ortaya çıkmış ve kıyametin kopmasına yakın bir dönem olan Mehdi (as) zamanında zuhur edecek olan yeryüzünde bozgunculuk yapacak topluluğun adıdır.

Kehf suresinin 93-97 ayetlerinde; Ye’cûc ve Me’cûc’den zaman ve mekân belirtilmeden geçmişte yaşamış bir topluluk şeklinde söz edilmekte, onların etrafa zarar verdikleri ve Zülkarneyn’in yaptırdığı büyük set sayesinde engellendikleri bildirilmektedir. [1]

Enbiya suresinde;

 “Nihâyet Ye’cüc ve Me’cüc’ün (seddi) açıldığı ve onların her tepeden akın etmekte olduğu ve gerçek va'd (olan kıyâmet)in yaklaştığı zaman bir de bakarsın ki, inkâr edenlerin gözleri (dehşetten) donuktur. 'Eyvah bize! Hakikaten bundan gaflet içindeydik,(biz) bilakis (nefsimize) zulmeden kimseler imişiz!' (derler)” [2]

Ayeti Celilelerden de anlaşılacağı üzere Ye’cûc ve Me’cûc’den gelecekte ortaya çıkacak bir topluluk olarak bahsedilmiş,  yer ve zamana değinilmeden gerçek vaad yaklaştığında Ye’cûc ve Me’cüc’ün önünün açılacağı kaydedilmiştir.

Bir gün Peygamber aleyhisselam korkudan titreyerek Zeyneb binti Cahş validemizin yanına geldi ve:

- "Allah'tan başka ilah yoktur. Yaklaşan şerden dolayı vay Arab'ın haline!" buyurdu. Başparmağı ile şehadet parmağını birleştirip halka yaparak "Bugün Ye'cüc'ün settinden şu kadar yer açıldı"dedi. Hz. Zeyneb:

- Ya Resülallah! İçimizde iyiler de olduğu halde helak olur muyuz? diye sorunca:

- "Kötülük ve günah çoğaldığı vakit, evet!" buyurdu. [3]

Ebu Hureyre (ra)’den rivayete göre, Rasulullah (sav), Kehf suresi 94. ayette bahsedilen set hakkında şöyle buyurdu:

"Ye’cüc ve Me’cuc her gün o seddi delmeye çalışırlar, delmeye yaklaştıkları vakit başlarındaki amir onlara şöyle seslenir: 'Dönün yarın delersiniz.' Allah da ertesi güne o seddin oyulan kısmını öncekinden daha sağlam duruma getirir."

"Sonunda müddetleri dolup Allah onları insanlar üzerine salmayı isteyince; başlarındaki yetkili 'Dönün, onu inşallah yarın delersiniz.' diyerek, 'inşallah' kelimesini söyler. Onlar ertesi gün geldiklerinde seddi dünkü bıraktıkları şekilde bulurlar ve seddi delerek insanlar arasına çıkarlar. Bütün suları içerler. İnsanlar onlardan kaçar, oklarını göğe fırlatırlar, oklar kana bulanmış vaziyette geri döner. Bunun üzerine şımarık bir durumda şöyle derler: Yeryüzünde olanları kırıp geçirdik, gökte olanları da mağlup ettik. Sonra Allah onların boyun köklerinde bir kurt meydana getirir de bu yüzden hepsi kırılıp yok olur giderler."

Rasulullah (sav) şöyle devam etti:

"Muhammed’in canını kudret elinde tutan Allah’a yemin ederim ki, O kırılıp yok olan Ye’cüc ve Me’cüc’un leşlerini yeryüzündeki tüm hayvanlar yiyecek ve çok güzel beslenerek etlenip yağlanacaklardır.” [4]

Cennet Mekân Abdullah Baba (ks) Hz.leri Yecüc mecüc hakkında;

Yecüc Mecüc denilen kavim Çinlilerdir, insanlığın başına çok büyük bela olacaklar.  Rasulullah (sav) bu kavimle ilgili bir hadis-i şeriflerinde şöyle buyurmuştur;

Denildi ki: Ya Rasulullah, Ye’cüc Me’cüc nedir?”

Buyurdu ki. “Ye’cüc ve Me’cüc bir takım ümmetlerdir ki, her biri dört yüz binliktir. Onlardan her bir kişi etrafında, kendi sülbünden gelme bin tane göz görmedikçe ölmez. Bunlar âdem evladıdır. Ve dünyanın harap olmasına çalışırlar. Geldiklerinde Fırat ve Dicle’den içerler. Taberiye gölünü kuruturlar. Beyti Makdise vardıklarında ise şöyle derler:

“Dünya halkını tamamen öldürdük Şimdi de göktekilerini öldürelim.” Ve oklarını göğe doğru atarlar da okları kan bulaşmış olarak geri dönerler. Bunun üzerine “ Semadakileri de öldürdük” derler.

O sırada İsa (as) ve Müslümanlar Turi Sina dağında bulunurlar. Allah(cc) İsa (as)’a şöyle vahye der:

“ Kullarımı Tur dağı ve Eyle etrafında muhafaza et”

Sonra İsa (as) ellerini semaya kaldırıp dua eder. Müminler de “âmin” derler. Bunun üzerine Allah (cc) Ye’cüc ve Me’cüc’ün üzerlerine “hegaf” denen ve insanların burnundan giren kurtçukları gönderir. Bu kurtçuklar onları Şam’dan Şark’a kadar sarar ve böylece Ye’cüc ve Me’cüc’ün hepsi ölürler. Öyle ki, onların cifelerinden arz kokar. O zaman Allah, göğe emreder ve gökten kırbadan boşanırcasına yağmur yağar, onların cife ve korkularından arzı yıkar. İşte ondan sonra güneşin garbten doğma vakti gelir. [5] Buyurmuşlardır.