Destur almak; Müsaade, izin, icazet, ahid, söz, resmî yazıları yazan kiÅŸi, ruhsat, ahde vefa gibi anlamlara gelmekle birlikte yapılacak herhangi bir iÅŸe baÅŸlamadan önce veya baÅŸlanırken söylenen, bir yere girilirken izin isteÄŸi yerine kullanılan bir tabirdir.

Tasavvuf literatüründe izin ve ruhsat anlamında kullanılan destur “bir velînin Allah’ın ve Peygamber’in izniyle konuÅŸması, hareket etmesi” veya “bir müridin önemli bir iÅŸ yapacağı zaman mürÅŸidinden izin alması” anlamında kullanılır.

Tasavvufî hayatta, özellikle tarikatlarda mürÅŸitten izin alarak hareket etmek, bir iÅŸe baÅŸlamak,  konuÅŸmak önemli bir kuraldır.

Bir derviÅŸin bir iÅŸe baÅŸlarken üstadından manen destur istemesi bir nevi himmet istemesidir. Destur istemenin manevi basamakları ise kiÅŸi üstadının rehberliÄŸinde Kur’an ve Sünnet-i Resulullah’a harfiyen uyar. Bir derviÅŸin ÅŸeriatı ahkâmdan zerre kadar taviz verdiÄŸi, namazında aksaklıklar görüldüÄŸü düÅŸünülemez dahi… Hayatını Ä°slam’a göre dizayn eder ve istikametini çizer. Allahu Teâlâ’nın rahmet kapısını aralar. O rahmet kapısından da Allah’ın yardımı yani inam ve ihsanı gelir ki bu da Allahu Teâlâ’nın manevi orduları vesilesi ile vücut bulur.

Kişi kendisini bu şekilde hazırlamaz, yetiştirmezse bin kere de destur sultanım dese bin kere de himmet Sultanım Hacı Abdullah Babam dese himmet gelmez.

Dergâhlarda meÅŸhur olan “önce hizmet sonra himmet”  tabirinde, hizmetten kast olunan da Allah (cc) ve Resulünün (sav) hoÅŸnut olduÄŸu hal ve durum üzerine yaÅŸamaktır. KiÅŸinin üzerinde bu durumlar olursa himmet gelir.

Ä°sra Suresi 80. Ayeti celilesinde;

“Vekul rabbi edḣilnî mudḣale sidkin veaḣricnî muḣrace sidkin vec’al lî min ledunke sultânen nasîrâ(n)”

De ki: “Rabbim! (GireceÄŸim yere) doÄŸruluk ve esenlik içinde girmemi saÄŸla. (Çıkacağım yerden de) beni doÄŸruluk ve esenlik içinde çıkar. Katından bana yardımcı bir kuvvet ver.[1]( ve benim için ledünnünden bir sultanı nasîr kıl.[2])

Bu ayette genel olarak insanın bir yere girerken veya çıkarken, bir iÅŸe baÅŸlarken veya bitirirken daima her ÅŸeyin iyi ve düzgün gitmesi, dürüstçe yapılması, sonucunun hayır doÄŸurması için çabalaması; niyetinin ve gönlünün bu yönde olması; ayrıca bunun için dua edip Allah’ın ledün ilmiyle mücehhez kıldığın zaatlarla bize yardım ihsanında bulunulması yani destur istenmesi tavsiyesinde bulunuluyor. Bu minvalde hareket ederek bu ayeti kerimeyi de okumalıyız inÅŸallah.

Yolumuzun usul ve adaplarına uyduÄŸumuz müddetçe himmetin inanlara yetiÅŸmemesi gibi bir ÅŸey düÅŸünülemez. Yukarıda belirtiÄŸimiz kaidelerin hiç biri üzerinde bulunmayan birisinin Himmet Abdullah Babam diye istekte bulunsa, bu kiÅŸiye sorarlar; Sen dağın başındasın, hastaneye gitmemiÅŸsin, doktor doktor diye bağırıyorsun. Dağın başına doktor gelmesi ne kadar zor bir ihtimalse himmet gelmesi de o kadar zor bir ihtimaldir.  Ä°lk önce ÅŸehre ineceksin, hastaneye gideceksin ve doktor talebinde bulunacaksın ki talebine karşılık bulabilesin.

Destur çekmeninde bir ölçüsü bir adabı vardır. Bağışlamalar en üst makamdan baÅŸlayıp alta doÄŸru yapılır. Destur ve Himmet ise alttan baÅŸlayıp üste doÄŸru istenir. Himmet veya destur hemen her ÅŸey için istenmez. Cennet Mekan Abdullah Baba (ks) Hz.leri:

“Allah (cc) meÅŸru gördüÄŸü ÅŸeyler hususunda himmet istenir. Adam topa ÅŸut vuracak “himmet üstadım” diyor olmaz evladım böyle ÅŸeyler Ä°slam’a uygun deÄŸildir.” Buyurmaktadır.

Konuyla Ä°lgili Benzer Sorular:

Tasavvufî yaÅŸantı sahiplerinin sıkça kullandığı himmet nedir? Niçin tartışma konusu yapılıyor, neden yanlış anlaşılıyor? Himmet kavramını kullananlar niçin ve nasıl kullanıyor?

DerviÅŸler dergâhlarda nasıl hizmet etmeleri gerekir? Hizmetin önemi hakkında bilgi verebilir misiniz?

Dini temsil ettiÄŸini düÅŸündüÄŸümüz kimselerin lüks içinde yaÅŸayıp baÅŸkalarına fakirlik konusunda ÅŸükretmelerini söylemeleri ne derece doÄŸrudur? Ayrıca “ÅŸeyhin, ailesine çocuklarına kul köle olmalıyız” diyen bir insan hata yapmış olmaz mı?