Hadisi şerifte buyruluyor ki: “Ey kızım Fatıma! Babam peygamber diye güvenme Rabbine karşı kulluk vazifeni yap eğer Allahtan nefsini satın alamazsan vallahi ben bile senin namına hiç bir şey yapamam.” Ancak bugün görüyoruz ki tarikatların çoğunda dervişler her ne şartta olursa olsun şeyhlerinin kendisinin cennete alınmasında şefaatçi olacağını söylerler. Bu anlayış ne kadar doğrudur?