Moğol İstilası ve Hz.Mevlana

Bu günlerde çeÅŸitli televizyon kanallarında bir takım kendini bilmezler tarafından Hz. Peygamber, mezhep imamlarımız, Piran Efendilerimiz, derviÅŸler hakkında mesnetsiz iddialar ortaya atılmaktadır. Hadis yoktur, mezhep yoktur, tasavvuf yoktur, tarikat yoktur diyerek bir program dâhilinde inanan insanları yoldan çıkarmak için çalışmalar yapılmakta, müminlere tuzaklar kurulmaktadır. Ne yazık ki bu tuzaklara takılan o kadar çok insan mevcuttur ki… Allah ümmeti Muhammedî korusun.

Allah’a giden yolu batıl olarak gösterenler, Allah’ın evliyasına dil uzatan bu zümre “MoÄŸollar Anadolu’da büyük katliamlar yaptılar. KırÅŸehir’i,  Kayseri yakıp, yıktılar. Konya’ya geldiler. Kendilerine göre bir iÅŸbirlikçi buldular Konya’ya dokunmadılar.” Diyerek, Mevlana Celalettin Rumi (ks) Aziz Hz.lerini kastetmektedirler. Bu kendini bilmezler vefatının üzerinden yüzyıllar geçmesine raÄŸmen insanların islamla ÅŸereflenmesine vesile olan bir Allah dostuna söz edecek kadar da küstahlaÅŸmıştırlar.

Mevlana Hz.leri bu kendini bilmezlere sekiz asır öncesi Mesnevisinde bakın ne buyurmuÅŸtur;

“Zamanın züppesi,  zamanın ukalası, haddini bilmeden ecdadına, Allah’ın nur ile yazmış olduÄŸu kimselere dil uzatacak kadar alçalmıştır”

Ta sekiz asır öncesinden bunlar gibi küstahların geleceÄŸini haber vermiÅŸtir.

Böyle ithamlarda bulunanlara deyin ki, MoÄŸollar Konya ilk geliÅŸlerinde Mevlana Hz.lerine de zulmetmiÅŸlerdir. Konya ahalisinin bütün buÄŸdaylarına el koymuÅŸlar, mallarını ve canlı hayvanlarını almışlardır. Hatta MoÄŸolların  Kayseri istilaları esnasında Mevlana Hz.lerinin birçok talebesi de ÅŸehadet ÅŸerbetini içmiÅŸlerdir.

MoÄŸollar istilanın ÅŸiddetini daha da arttırmayı düÅŸünüp iÅŸgal gününü belirlerken cereyan eden olayları Hz. Mevlana’nın oÄŸlu Sultan Veled ’in anlattıklarını naklederek sizlerle paylaÅŸalım inÅŸallah…

MoÄŸol komutanı Baycu Noyan Takkeli daÄŸda bulunan Selçuklunun Gevele Kalesi’nin eteklerine otağını kurar. Halk büyük bir korku, dehÅŸete kapılır. Halkla beraber yöneticiler de telaÅŸa kapılırlar. MoÄŸollar tarafından zaten iÅŸgal edilmiÅŸ ve fiilen sona ermiÅŸ olan Selçuklu Devleti’nin yöneticileri, sığınacak hiçbir dalları kalmadığından Mevlana Hz.lerinin kapısına gelirler, aman dilenir, yardım isterler. “Bizi bu beladan kurtarmak için bir ÅŸeyler yap” diyerek ricada bulunurlar.

Mevlana Hz.leri; 

“Korkmayın, tevekkül edin! Onlara karşı duracak gücünüz yoktur. Yarın sabah vakti, sarayın kapılarını kapatın. Halk da evlerine çekilsin ve kapılarını sürgülesin, kendini emniyete alsın. Allah dilemezse onlar bu ÅŸehre girmeye güç yetiremezler” der ve dergâhına çekilir. DerviÅŸlerini toplar. Büyükçe bir halaka kurulur ve Allah’ı zikrederler.

Mevlana Hz.lerinin mübarek dudaklarından dökülenler kulaktan kulaÄŸa yayılır ve Konya’da Mevlana Hz.lerinin buyruÄŸunu duymayan baÅŸ kalmaz. Hem Müslüman, hem gayrimüslim, bütün Konya halkı bu öÄŸüdü tutar.

MoÄŸol komutanı Baycu Noyan ertesi sabah muazzam bir saldırı yapmak için ordusunu toplamıştır. Önden küçük askeri birlikler göndererek talana baÅŸlamışlardır.

Bu sırada, MoÄŸol otağının içinde büyük saldırı için yedi koruma askeri ile birlikte beklemekte olan Baycu Noyan’ın gırtlağına bir el yapışır, öyle bir sıkmaktadır ki neredeyse gözleri yuvalarından çıkacaktır. Baycu Noyan’ın boÄŸazına yapışan elin sahibi hiddetle;

“Ey hain! Ey kâfir! Ordunu tez elden buradan götürmeyecek olursan, senin bu gövdeni başından ayırırım.” Der ve bir anda gözünün önünden kaybolur.

Baycu Noyan otağından dışarıya sürüne sürüne çıkar. Kapıda bekleyen yedi tane koruma askeri güçlükle ayaÄŸa kaldırırlar. Baycu Noyan nefes almakta zorlanmaktadır. Dermanı kesilmiÅŸtir ve periÅŸan bir haldedir. Kekeleyerek askerlerine;

“Biraz evvel içeri giren kimdi?”  Diye sorar.

Askerleri ÅŸaÅŸkın bir ifade ile “Komutanım içeri giren de olmadı, dışarı çıkanda” diye cevap verirler.

Baycu Noyan yaÅŸadıkların ÅŸaÅŸkınlığı ile tüm askerlerini çağırarak Konya’ya girmek için yola çıkar. GüneÅŸ henüz öÄŸle kerahetine girmeden MoÄŸol ordusu Konya düzlüÄŸünde görülür. Baycu Noyan komutasındaki ordu dörtnala ÅŸehre yaklaÅŸmaktadır. Å�ehirde hiçbir hareket göremeyen MoÄŸol komutanı ÅŸaşırır ve ilk saldırı için okçulara emir verir. Okçular yayları gerer ve bırakırlar. Ancak oklar ÅŸehrin üzerinde görünmez bir örtü varmış gibi bir türlü hedefe varmaz; belirli bir yere varınca farklı bir yöne sapar. Durum MoÄŸol komutanına arz edilir. Baycu Noyan atlı birliklerini öne sürer ve ÅŸehrin kapısını iÅŸaret ederek haykırır; “Ä°leri!”

Ne var ki atlar bir mesafeyi koÅŸtuktan sonra aniden durmuÅŸ, süvarileri ne yaparlarsa yapsınlar tek adım ileri gitmemiÅŸlerdir. Hadiseye ÅŸahit olan MoÄŸol komutanı birkaç nafile gayretin ardından otağında başına gelenleri hatırlar.

 Bu yaÅŸananların bir müsebbibi olduÄŸunu ve bunun boÄŸazına sarılan o zat olduÄŸunu anlar. Ve o zatı bulmak için Konya sokaklarında dolaÅŸmaya baÅŸlar.

Mevlana Hz.lerinin evi Konya’mızı bilenler için tarif edelim, ÅŸimdiki Kadı Ä°zzettin’in yani imam hatip lisesinin bulunduÄŸu yerde idi.

Mevlana Hz.leri duman rengi sarığını sarmış damın üzerinde oturmuÅŸ murakabe halinde, Allah’ı zikretmekle meÅŸguldür.

Baycu Noyan askerleriyle Alaattin Keykubat Hz.lerinin sarayından aÅŸağı doÄŸru gelirken Mevlana Hz.lerini görür. Mevlana Hz.leri o anda Baycu Noyan’ın gözüne öyle büyük, öyle heybetli ve azametli görünür ki, MoÄŸol komutanı afallar, ürker.

“Bu zat kimdir?” diye sorar.

“Ä°brahim b.Ethemin torunu, Mevlana Cellaleddini Rumi Hz.leridir” diye cevap verirler.

 Baycu Noyan boÄŸazının sıkanın da, yaÅŸadıkları hallerin sebebinin de Hz. Mevlana olduÄŸunu anlamıştır;

“Ona söyleyin, o buranın ulusudur. Biz burayı terk ediyoruz” diyerek oradan ayrılır.

 UÄŸradığı bütün ÅŸehirleri yerle bir eden bir gücün komutanı olan Baycu Noyan, Mevlana Hz.lerinin kendisini ne kadar etkilediÄŸini gizlememiÅŸtir ve ;

 “EÄŸer her ÅŸehirde böyle bir adam bulunsaydı, oraların halkı bize maÄŸlup olmazdı” diyerek ÅŸaÅŸkınlığını ve hayranlığının dile getirmiÅŸtir.

 Mevlana Hz.leri rubaisinde de aynen ÅŸu ifade kayıtlıdır.

 “Hak âşıkları, bir elleriyle halis iman ÅŸarabı içerler, öbür elleri ile de kâfirin perçemini tutarlar.”

Ä°ÅŸte buna tasarruf denir. Tasavvuf terimi olarak tasarruf  ‘insanlara, eÅŸyaya çeÅŸitli ÅŸekillerde etki etmek, onları idare etmek, onlara hükmetmek, kerâmet göstermek; Allah'ın eÅŸyayı ve bütün varlıkları velisine musahhar kılması (ona boyun eÄŸdirmesi)’ anlamlarına gelir.

"Attığın zaman sen atmadın, fakat Allah attı..." (Enfâl, 8/17) âyetinde ifade edildiÄŸi gibi, gerçek fâil ÅŸüphesiz Allah'tır. 

Mevlana Hz.leri ve birçok Allah dostunun o dönemlerde tasarrufu vardı.

 Tarihi vesikalarda MoÄŸolların Konya’da iki gün kaldıkları ve sonrasında çekip gittiklerini nakledilmiÅŸtir.

Mevlana Hz.leri MoÄŸollar Anadolu’da ilk istila hareketlerini baÅŸlattıkları zaman bir gazelinde, “Biz MoÄŸollardan yüz bin iman bayrağı yükselteceÄŸiz”buyururken, yaÅŸanan zulüm günlerine raÄŸmen, bir vakit sonra zulmün yerini sükûnete bırakacağını, MoÄŸolların müslüman olacağını ve Anadolu halkıyla kaynaÅŸacağını iÅŸaret ediyordu. Mevlana Hz.leri bu müjdesi çok geçmeden gerçekleÅŸmiÅŸ ve müslüman olan MoÄŸol hükümdarı Gazan Han bu gazeli hükümdar kaftanına yazdırmıştır. Müslüman olup Anadolu halkına karışan MoÄŸollar, ilim merkezlerini yakıp yıkarak geldikleri Anadolu topraklarına Yakutiye Medresesi’ni inÅŸa etmiÅŸlerdir.

Mevlana Hz.leri ÅŸunu yaptım bunu yaptım falan diye bir açıklama yapmamıştır. Bu yaÅŸananlar seneler sonra ortaya çıkmış oÄŸlu Sultan Veled tarafından anlatılmıştır.

Hâsılı kelam kendini bilmez bu insanlar lafları çok ucuzca konuÅŸup sonra da gidebileceklerini zannederler. Ama konuÅŸulan her bir sözün yarın insanın karşına çıkacağından bir haberler. Ä°nsan söylediÄŸi her sözün bir gün karşısına çıkacağının bilinciyle hareket etmelidir. Unutmamalı ki yarın huzuru mahÅŸerde söylediÄŸi her bir sözden dolayı Allah katında hesaba çekilecektir.

 Bir ihvan kardeÅŸimiz Abdullah Baba Hz.lerine ÅŸöyle bir soru yöneltmiÅŸti;

-Efendim Konya’mızda Mevlana Hz.lerine dil uzatan bir kiÅŸi var. Bu ve bunun gibi insanların durumu nedir?

Abdullah Baba Hz.leri cevaben;

-Allah’ın (cc) rahmetinden uzaklaÅŸmış insanların alameti, Allah’ın dostlarına dil uzatmalarıdır.

“Kim benim bir dostuma cefa ederse, muhakkak ki ben de ona harp ilan ederim.(Buhari)

BaÅŸka bir hadisi kutside de;

“Kim bir Veliye eza ederse, benimle muharebeye girmiÅŸ gibi olur” buyurur.

Allah’a düÅŸman olacak insanlar, ilk önce Allah’ın dostlarına düÅŸman olurlar.

Mevlana Hz.leri maneviyatta pir makamında olan büyük bir evliyadır. O gafiller kendilerine öyle bir rakip seçmiÅŸ ki, Mevlana Hz.leri ona yeter.”  BuyurmuÅŸlardır.

Cennet Mekan Üstadımız NevÅŸehirli Hacı Abdullah Baba Hz.leri bu insanlar hakkında ÅŸöyle derdi;

“OÄŸlum nasıl bir cüret varmış ki adamlarda, Mevlana Hz.leri gibi bir sultanı karşısına alıp onla cenge çıkmışlar”

Allahu Teâla yarın huzuru mahÅŸerde sormayacak mı o dostunun hakkını senden?

Kader böyle bir ÅŸeydir… Bir ÅŸeyi konuÅŸuruz, o konuÅŸtuÄŸunuz ÅŸey bir gün gelir, gizli ilahi de karşılığını bulur. Karşınıza farklı bir mesele olarak çıkar gelir.  Karşınıza gelen bu meseleyi görünce niye böyle oldu dersiniz ama hangi yaptığınız fiilin karşılığı olarak bize dönüyor bilemezsiniz.

 Ä°ÅŸte bu durum;

“Her kim zerre kadar hayır iÅŸlemiÅŸse onu görecektir. Her kim, zerre kadar ÅŸer iÅŸlemiÅŸse onu görecektir.” (Zilzal Süresi 7-8) Ayeti kerimesinin karşılığıdır.  Kader böyle bir ÅŸeydir. Olmadık bir yerden hiç yoktan bir ÅŸey karşımıza çıkıp gelmez. Ä°nsanların yaÅŸamış oldukları arz talep meselesidir. Rüzgâr eken fırtına biçer. Ne güzel buyurmuÅŸtur Cenabı Zülcelal Hz.leri Å�ura suresinin 30.ayetinde “Başınıza gelen herhangi bir musibet kendi ellerinizin yapıp kazandıkları yüzündendir “

Onun için Rabbim Abdullah Babama layıkıyla evlat olmayı bizlere nasip etsin. Çok büyük bir sultanın eteÄŸinden yapıştınız sabırlı olacaksınız ve ÅŸunu da aklınızdan çıkarmayacaksınız inÅŸallah. Efendim cennet mekân;

“Cemaat ile yaptığınız zikrullah bir hamama girip de güzelce terleyip güzelce keselenmeye benzer, kendi kendine ders yapmakta evde duÅŸ almaya benzer, evladım… Hamamda yıkanınca sıcağın ve kesenin etkisi ile tüm kirlerden arınırsın ancak evde keseleyen yok, o kadar sıcak su yok, yarı temiz yarı kirli banyodan çıkarsın” buyururdu.

Bu sebeple cemaat halinde yapılan zikrullahlarımızı kaçırmayalım “Cemaatte rahmet vardır” hadisinin daim muhatabı olalım inÅŸallah…

Gönül dünyamızı Allah’ın zikriyle pırıl pırıl yapacağız ki imanımız taklitten tahkike geçiversin deÄŸil mi?

      Allah hepinizden razı olsun, Allah’a emanet olun…