Zikrin Fazileti

            “Size amellerinizin en hayırlısını ve melik (olan Rabb)’inizin katında en sevaplı olan ve derece bakımından en yüksek hem de altın ve gümüÅŸ sadaka dağıtmanızdan, (Allah’ın dini için cihat edip Ä°slam) düÅŸmanlarının boyunlarını vurmanızdan size daha hayırlı olan ameli haber vereyim mi? Sahabe;

            ─Ver Ya Rasulallah! deyince,

            Hazreti peygamber (sav);

            ─Zikrullahtır” buyurdu.” (Tirmizi)

Zikrin faziletine ve Allah katındaki kıymetine dair Hz. Muaviye’nin Peygamber (sav) Efendimiz’den naklettiÄŸi Hadisi ÅŸerif’te ÅŸöyle bahsedilmektedir:

            “Bir gün Peygamberimizin zevcesi Ümmi Habibenin evine geldim. Allah’ın Resulü de geldi. Biraz sohbetten sonra, alnından pırıl pırıl nur tanesi indi, benzi sarardı, beyazlaÅŸtı. Ondan sonra gözünü açtı. Kız kardeÅŸim Ümmi Habibe terlerini sildi. Terini kurutmak için ateÅŸe götürdü. AteÅŸ ne terini kuruttu, ne de mendilini yaktı. Odanın içi Miski Amber gibi kokuyordu. Acele yürüdü. Ben de arkasından yürüdüm. Ä°çlerinde Selman-ı Farisi’nin(ra)’de bulunduÄŸu Ashab-ı Suffe’nin olduÄŸu yere geldi. Dört yüz kiÅŸi kadar vardı. “Ä°llallah Ä°llallah” diye tesbih ediyor, zikrediyorlardı.

Rasulullah (sav) Hz.leri ÅŸöyle buyurdular:

            ─Allah için size and veririm, yemin ederim, ne yapıyorsunuz?

            Onlar da:

            ─Allah’ı (cc) zikrediyoruz. “Ä°lahi Ente Maksudi ve Rızake Matlubi Ya Hz. Allah” diyoruz. Ya Rasulullah! Maksadımız O’nun rızasıdır. Bizi karadaki, denizdeki mahlûklar gibi deÄŸil; en güzel ÅŸekilde “Ahseni Takvim” olarak yarattı. Habibine ümmet eylediÄŸi için biz onu tesbih ediyoruz, dediler.

            Rasulullah (sav) Efendimiz:

            ─Size, zikrullahın deÄŸerini anlayın diye yemin vererek söyledim. Å�imdi Cebrail kardeÅŸim geldi. Cenab-ı Allah meleklere ÅŸöyle hitap ediyor:

            “─ (Ey meleklerim!) Görüyor musunuz bu kullarımı? Onlar katımda sizden çok sevimlidir.) Melekler cevaben:

            ─Ya Rabbi! Biz sana hakkıyla zikredici ÅŸükredici deÄŸil miyiz? der.

            Allah-ü Teâlâ Hz.leri;

            ─Evet! Sizler bana ÅŸükredicilersiniz. Fakat onların zikri bana daha hoÅŸ geliyor. Onların kalbine nefis verdim, mal sevgisi, makam sevgisi, evlat sevgisi, her türlü sevgiyi verdiÄŸim halde; kalplerindeki sevgileri tevhid nuruyla attılar. Masiva kalmadı kalplerinde. Nazargahım kalpleri oldu.

            Yere göÄŸe sığmam, mümin kullarımın kalbine sığarım.

            Onlar benden rızamı istiyorlar. Onun için sizden çok üstündür, buyurdu”.

            O halde devam ediniz. Ben üzerinize rahmetin indiÄŸini gördüm ve size ortak olmak istedim, buyurdular. (Taberani)

            Rasulullah (sav) Efendimiz ÅŸöyle buyurmuÅŸlardır;

“Allah-ü Teâlâ buyuruyor ki;

            ─Ben kulumun zannı (ne ise) ona göreyim. Beni zikrettiÄŸi zaman onunla beraberim. EÄŸer (kulum) beni kendi kendine zikrederse; ben de onu kendi zatımda zikrederim. EÄŸer kulum beni cemaat içerisinde zikrederse; ben de onu o cemaatten daha hayırlı bir cemaat içinde zikrederim.” (Buhari, Müslim,)

            Rasulullah (sav) Efendimiz bir baÅŸka hadisi ÅŸeriflerinde;

           ─(Ey ashabım!) EÄŸer cennet bahçelerine uÄŸrarsanız; o (bahçelerde) çok kalın.

          Sahabeler sordular:

            ─Ya Rasulallah cennet bahçeleri nerelerdir?

Rasulullah Efendimiz buyurdu ki;

            ─Zikrullah Halakalarıdır. (Tirmizi )

Her kim ki, cemaatle sabah namazını kılar, (namazdan) Sonra güneÅŸ doÄŸuncaya kadar (cemaatle veya tek olarak) zikrullah yapar, bundan sonra da iki rekât namaz kılarsa; onun için tam bir hac ve umre sevabı vardır. Tam bir hac ve umre sevabı vardır. Tam bir hac ve umre sevabı vardır. (Tirmizi)

            Muaz Bin Cebel (ra) ÅŸöyle anlatıyor:

Son konuşmamızda Hz. Peygambere (sav);

            ─Ey Allah’ın Rasulü! Allah-ü Teâlâ katında amellerin en ÅŸereflisi hangisidir? diye sordum.

            ─Dilin, Allah’ın zikrinden dolayı yaÅŸ olduÄŸu halde ölmendir, buyurdu. (H.Sahabe)

Cabir (ra) ÅŸöyle anlatıyor:

            Bir gün Medine mezarlığında bir ateÅŸin yanmakta olduÄŸunu görerek oraya gittik. Hz. Peygamber (sav) yeni açılan bir kabre girmiÅŸler, orada bulunanlara;

            ─Cenazeyi bana uzatınız, buyurdu.

            Onu ayakları tarafından Hz. Peygamber (sav)’e uzattılar. Sonradan bu kiÅŸinin yüksek sesle zikir yapan bir sahabe olduÄŸunu öÄŸrendim.(Ebu Davud,)

            Abdullah Zulbacadeyn denilen mübarek sahabe daima yüksek sesle zikrullah yapardı. Bir gün Hz. Ömer (ra) onun hakkında;

            ─Acaba riyakârlık mı yapıyor? dedi.

            Hz. Peygamber de (sav):

            ─Hayır! O yanık halde Allah’a yalvaran birisidir, buyurdular. (Riyazüs-salihin.)

            Abdullah bin Amr (ra) der ki;

            Rasulullah (sav) ÅŸöyle buyurdu:

            “Tesbih Sübhanallah; mizanın yarısını, Elhamdülillah; ise tamamını doldurur. La Ä°lahe Ä°llallah sözüne gelince; onun sevabı hiçbir maniye takılmadan doÄŸruca Allah’a gider.” (Tirmizi)

            Cabir (ra) demiÅŸtir ki;

            Rasulullah (sav) ÅŸöyle buyurdu:

            “Zikrin Faziletlisi  ‘La ilahe Ä°llallah’ (demek) tir. Duaların en faziletlisi ise ‘Elhamdülillah’ demektir.” (Nesai)

            Abdullah Baba(ks), ayetler ve hadisler ışığında Allah’ı (cc) zikreden bir kul idi. Hiçbir zaman Kur-an ve Sünnet yolundan çıkmaz, usul ve adaba riayet ederdi. Sabah Namazını eda ettikten sonra, güneÅŸ doÄŸuncaya kadar Allah’ı zikir ile meÅŸgul olurdu. Ä°kindi Namazından sonra da, kerahat vakti çıkıncaya kadar yine zikir ile meÅŸgul olur; ÅŸu hadisi ÅŸerifi okurlardı:

            “Yemin ederim ki! Sabah namazından sonra Allah’ı (cc) zikreden bir toplulukla oturmam, ( ve onlarla ) zikretmem; benim için Hz. Ä°smail (as) ın soyundan bir köleyi âzat etmekten çok daha hoÅŸtur. Ve yine yemin ederim ki! Ä°kindi namazından sonra güneÅŸ batıncaya kadar Allah (cc)’ı zikreden bir cemaatle oturmam; bana dört köle âzat etmekten daha sevgilidir.” (Ebu Davut)